بازگشت
" ادبیات مقاومت برای کودکان و نوجوانان، از تجربه تا داستان" در بلگراد
1395/08/05-09:02
یک نویسنده سرشناس ایرانی در جمع دانشجویان زبان فارسی دانشگاه بلگراد یکی ازدلایل نوشتن از جنگ برای بچه ها را قربانی شدن کودکان در بازی بزرگان عنوان کرد و گفت: جمله معروفی هست که می‌گوید: «کودکان شوخی شوخی سنگ می‌اندازند، گنجشک‌ها جدی جدی می‌میرند، حالا در بازی بزرگترها همه چیز معکوس است. بزرگان هستند که شوخی شوخی سنگ می‌اندازند و کودکان قربانی بازی آنها می‌شوند..
به گزارش روابط عمومی موسسه نمایشگاه های فرهنگی ایران در حاشیه حضور ایران به عنوان مهمان ویژه نمایشگاه بین المللی کتاب بلگراد، نشست « ادبیات مقاومت برای کودکان و نوجوانان، از تجربه تا داستان» با حضور فرهاد حسن زاده نویسنده کودک و نوجوانان با استقبال پرشور فارسی آموزان دانشگاه بلگراد روبرو شد.
این نشست روز گذشته با حضور محسن سلیمانی رایزن فرهنگی ایران در صربستان، دکتر سعید صفری استاد زبان فارسی در دانشگاه بلگراد و محمود آموزگار رییس اتحادیه ناشران و کتاب‌فروشان تهران با حضور بیش از 70 دانشجوی صرب برگزار شد، ابتدا فرهاد حسن‌زاده با روایتی از دوران کودکی‌اش در شهر آبادان و لمس جنگ به این موضوع پرداخت که چگونه به نوشتن از جنگ رسیده است.
وی گفت: زمانی با خود می‌گفتم با کودکان و نوجوانان نباید از جنگ گفت. از خودم می‌پرسیدم مگر جنگ چه خاصیتی دارد که باید از آن حرف زد؟ می‌پرسیدم نوشتن از خون و خونریزی و کشته شدن انسان‌ها چه خاصیتی دارد جز اینکه روح لطیف کودکان را زمخت و خشن کند؟ اما بعد به این نتیجه رسیدم که هر نویسنده‌ای بخشی از خودش را می‌نویسد. در آثار هر نویسنده‌ای بخشی از حال یا گذشته واقعی نویسنده را می‌توان پیدا کرد و به هزارتوهای درونش سفر کرد.
وی با بیان اینکه بخشی از دوران زندگی‌ام، دوران نوجوانی‌ام در سال‌هایی سپری شد که دو اتفاق مهم تاریخی رخ داد. اول انقلاب سال ۱۳۵۷ و دومی جنگی که دو سال بعد از انقلاب به وقوع پیوست و هشت سال طول کشید. بودن در زمان این دو رویداد اجتماعی و تاریخی به خودی خود پرماجرا و جذاب است، و اگر در ِبطن ماجرا بوده باشی و این رویدادها اثری مستقیم بر زندگی‌ات گذاشته باشد بیشتر تو را مجبور به نوشتن از این دوران می‌کند. احساس می‌کنم این من نیستم که سوژه را انتخاب می‌کنم، این سوژه است که مرا انتخاب کرده است. بدیهی است که ما از هر اتفاقی و از واقعه‌ای که رخ داده می‌توانیم داستان بنویسیم. کافی است یک قدم جای خود را تغییر بدهیم تا دیدگاهمان عوض شود. از این حوزه برای بچه‌ها نوشتن زمانی مهم می‌شود که زاویه نگاهمان را تغییر بدهیم و چیزی را ببینیم که می‌تواند برای او مهم و یا خوشایند باشد.
وی افزود برای من نوشتن از جنگ همراه با نگاهی انسانی و نفی خشونت بوده، برای همین به این گونه ادبی می‌گویم «ادبیات مقاومت» نه «ادبیات جنگ».
فرهاد حسن‌زاده در پایان به معرفی چهار کتابش «مهمان مهتاب»، «حیاط خلوت»، «این وبلاگ واگذار می‌شود» و «هستی» پرداخت و خلاصه‌ای از آنها را برای حاضران در جلسه بازگو کرد.
سعید صفری استاد زبان فارسی دانشگاه بلگراد نیز در ادامه نشست گفت: تا کنون در این دانشگاه درباره ادبیات معاصر ایران سخنرانی نداشته‌ایم و از ادبیات معاصر ایران کتابی به صربی ترجمه نشده است.
او همچنین به حضور محسن سلیمانی رایزن فرهنگی ایران در بلگراد در نشست اشاره کرد و گفت: دکتر سلیمانی رایزن فرهنگی ایران خودش داستان‌نویس هستند و درباره آموزش نویسندگی کتاب‌هایی نوشته‌اند و این حضور فرصت مغتنمی است.
محسن سلیمانی نیز ابراز امیدواری کرد ارتباط‌ها میان دو کشور بیشتر شود و گفت: سعی می‌کنیم آثار نویسنده‌های خود را ترجمه کنیم تا بخوانید و لذت ببرید.
